W dniu 8 lipca 2011 odbył się kurs poświęcony zastosowaniu szwów Silhouette Lift z zabiegach podnoszenia twarzy, szyi i czoła. Kurs zorganizowały firmy Silhouette Lift i PAD Technonogies Ltd. Wykładowcą był doktor Franco R. Perego z Włoch. W trakcie zajęć teoretycznych uzupełnionych szerokim materiałem filmowym pokazującym stronę praktyczną uczestnicy mogli poznać tajniki nowej techniki podnoszenia twarzy przy pomocy nici Silhouette. Niezmierną zaletą tej metody jest jej mała inwazyjność, bardzo dobra skuteczność w leczeniu umiarkowanego stopnia opadania twarzy oraz bardzo małe ryzyko powikłań. Wśród uczestników był także dr med. Jerzy Kolasiński. Zdobyta wiedza pozwoli na rozszerzenie gamy zabiegów stosowanych w naszej klinice.

Podniesienia twarzy i szyi z użyciem nici Silhouette lift polega na chirurgicznym podniesieniu ku górze skóry i tkanki podskórnej twarzy i szyi przy pomocy nici Silhouette Lift bez wycinania nadmiaru skóry.

Nici Silhouette Lift posiadają szereg wchłanianych stożków, które znacznie poprawiają skuteczność podciągania tkanek. Rozmieszczenie stożków na całej długości nici pozwala na równomierne rozłożenie punktów zaczepienia nici w tkankach.

Stożki są skomponowane w 82% z L-Laktydu i w 18% z Glikolidu, które to składniki są wchłaniane w organizmie pod wpływem ciepła i procesu hydrolizy. W ciągu 5 miesięcy absorbowane jest 50% stożków, a po 10-12 miesiącach dochodzi do ich całkowitego wchłonięcia.


W czasie wprowadzania nici w tkankę podskórną stożki osłaniają węzły rozmieszczone równomiernie wzdłuż nici. Gdy następuje pociąganie nici ku górze celem podniesienia tkanek twarzy węzły opierają się o podstawy stożków powodując równomierne działanie napięcia na całej długości nici.


W miejscu zaabsorbowanych stożków dochodzi do rozwoju własnej tkanki łącznej, która powoduje, że efekt podniesienia twarzy utrzymuje się kilka lat.

Silhouette Lift – Wskazania

Zabieg wykonuje się najczęściej u osób z nadmiernie luźną skórą twarzy i szyi, u osób młodych wymagających lepszej projekcji okolicy policzków, w przypadku zbytnio zaznaczonych fałdów nosowo wargowych lub wyraźnych „linii marionetki”, przy umiarkowanym opadaniu twarzy z zaznaczonymi tzw. „chomikami” i celem korekcji opadającej szyi. Przy pomocy tego zabiegu można poprawić obrys brwi poprzez ich uniesienie. Z zabiegu skorzystają także mężczyźni, zwłaszcza łysiejący, u których ukrycie blizn po klasycznym zabiegu face-liftingu może być kłopotliwe. Zabieg podniesienia twarzy z użyciem nici Silhouette Lift jest także stosowany przy korekcji asymetrii twarzy spowodowanej porażeniem nerwu twarzowego.

Silhouette Lift – Przygotowanie do zabiegu

Zabieg z użyciem nici Silhouette Lift może być wykonany jedynie u osób z dobrym zdrowiem. Nie powinno się go wykonywać u osób chorujących na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze i poważne choroby serca. Przed zabiegiem należy poinformować lekarza o wszystkich przebytych chorobach i zabiegach operacyjnych oraz o ewentualnych reakcjach na znieczulenie i same zabiegi. Należy wykonać wszystkie zlecone przez lekarza badania i dostarczyć je do kliniki najpóźniej na trzy tygodnie przed zabiegiem. W ciągu dwóch tygodni przed zabiegiem nie należy zażywać Aspiryny oraz leków zawierających kwas acetylosalicylowy i witaminę E. W dniu poprzedzającym zabieg nie należy pić mocnej kawy i alkoholu. Głowę należy umyć wieczorem przed zabiegiem lub rano w dniu zabiegu. W przypadku gdy zabieg będzie wykonywany w znieczuleniu ogólnym należy w tym dniu być na czczo, to znaczy nic nie jeść i nic nie pić.

Silhouette Lift – Znieczulenie

Zabieg z użyciem nici Silhouette Lift jest wykonywany najczęściej w znieczuleniu miejscowym. W wybranych przypadkach zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Pacjent jest wówczas pod opieką doświadczonego zespołu anestezjologicznego.

Silhouette Lift – Zabieg

Zabieg podniesienia twarzy i szyi z użyciem nici Silhouette Lift może być wykonywany oddzielnie lub w połączeniu z innymi korekcjami twarzy takimi jak liposukcja, przeszczep tkanki tłuszczowej czy użycie wypełniaczy.

Celem wykonania zabiegu podniesienia twarzy zostają wykonane cięcia skórne w obrębie skóry owłosionej okolicy skroni, dla podniesienia brwi cięcia są zlokalizowane w okolicy czołowej powyżej linii włosów, a w przypadku liftu szyi cięcia znajdują się w okolicy za małżowiną uszną. Cięcia te są najczęściej długości 2 cm, a powstałe po nich blizny nie są widoczne. Następnie w obrębie tkanki podskórnej twarzy i szyi zostają przeprowadzone szwy Silhouette Lift, które są przyszywane do powięzi głębokiej głowy. Skóra i tkanka podskórna twarzy i szyi zostaje w ten sposób podniesiona.

Po operacji okolica operowana jest pokryta opatrunkiem plastrowym na okres 3-5 dni.

Podkreślenia wymaga fakt, że szwy Silhouette Lift są szwami niewchłanialnymi i pozostają w tkance podskórnej twarzy i szyi przez okres całego życia. Natomiast stożki podtrzymujące tkankę podskórną ulegają wchłonięciu w ciągu 10-12 miesięcy.

Silhouette Lift – Po zabiegu

Po zabiegu pacjent pozostaje najczęściej w klinice jedną dobę. Okolica operowana może być umiarkowanie bolesna i opuchnięta. Możliwe jest wystąpienie umiarkowanych zasinień okolicy operowanej. Objawy te ustępują najczęściej w ciągu 7 dni. Okolice operowanej twarzy lub szyi są pokryte opatrunkiem plastrowym, który jest zdejmowany po okresie 3-5 dni. W pierwszym dniu po operacji należy spożywać jedynie potrawy płynne, a przez okres jednego tygodnia po zabiegu nie należy otwierać szeroko ust. Powinno się spożywać posiłki o miękkiej konsystencji. Po tygodniu zdejmowane są szwy skórne oraz zalecany jest umiarkowany masaż okolic operowanych. Powrót do pracy następuje najczęściej po tygodniu.

Ostateczny efekt zabiegu jest oceniany po okresie 1 miesiąca. Utrzymuje się on kilka lat. Skuteczność zabiegu zależy zarówno od techniki operacyjnej jak i od indywidualnych cech ciała pacjenta.


Silhouette Lift – Powikłania

W wyniku zabiegu pozostają w miejscach operowanych trwałe blizny, których kolor, jakość i szerokość zależą zarówno od techniki operacyjnej jak i od indywidualnych cech skóry pacjenta. W każdym przypadku istnieje ryzyko poszerzenia się blizny do wymiaru kilku milimetrów.

Po operacji mogą wystąpić bóle twarzy oraz obrzęk twarzy, który może się utrzymywać około jednego tygodnia po zabiegu.

Jak każdy zabieg chirurgiczny także Silhouette Lift jest obarczony ryzykiem powikłań, w szczególności takich jak:

• zasinienie, krwawienie i rozwój krwiaka w okolicy operowanej
• gromadzenie się płynu pod skórą okolicy operowanej
• stan zapalny rany oraz pod skórą okolicy operowanej
• nieregularna powierzchnia skóry okolic operowanych
• wyczuwalność szwów pod skórą
• asymetria twarzy
• przedłużona w czasie bolesność policzków i skroni

Powyższe powikłania występuje częściej u osób palących papierosy.
Większość powikłań jest niegroźnych i ustępuje po zastosowaniu odpowiedniego leczenia.

Artykuły powiązane:

1. Podniesienie twarzy – face-lift
2. MACS Lift

W dniach 14-18 września 2011 roku w Anchorage, Alaska,USA, odbył się 19 zjazd International Society of Hair Restoration Surgery – największego na świecie towarzystwa zajmującego się chirurgią odtwórczą włosów. Tak oryginalna lokalizacja nie odstraszyła czołowych chirurgów z całego świata, którzy jak zawsze spotkali się po to by wymienić najnowsze poglądy na temat leczenia łysienia. Sporo prac poświęconych było badaniom dotyczącym przyczyn łysienia oraz możliwości klonowania mieszków włosowych. Coraz większą popularność zyskuje technika FUE. Dziś w większości gabinetów i klinik na całym świecie aż 20%-30% procent zabiegów jest wykonywanych tą metodą. Gorącą dyskusję wywołał temat zastosowania robotów w zabiegach przeszczepu włosów. W zjeździe uczestniczyli dr med. Jerzy Kolasiński, dr med. Małgorzata Kolenda oraz Mariola Reszke. Dr Kolasiński przedstawił film prezentujący zalety badania Tricho Scan w kwalifikacji pacjentów do zabiegów przeszczepu włosów, oraz pracę dotyczącą roli receptora EGFR w procesie łysienia androgenowego, prowadził także sesję poświęconą łysieniu u kobiet. Dr Kolenda reprezentowała Polskie Towarzystwo Chirurgii Odtwórczej Włosów podczas Global Council of Hair Restoration Surgery Societies Meeting – spotkania przedstawicieli towarzystw z całego świata. Miłym akcentem zjazdu było wręczenie dr Jerzemu Kolasińskiemu wyróżnienia w podziękowaniu za sześcio letnią pracę w zarządzie ISHRS. 19 zjazd International Society of Hair Restoration Surgery był niezmiernie ciekawy, a zlokalizowanie go na Alasce stanowiło dodatkową atrakcję dla licznego grona uczestników.

Uczestnicy Global Council of Hair Restoration Surgery Societies Meeting - pierwszy z lewej Prezydent ISHRS Jerry E. Cooley, w środku dr Małgorzata Kolenda i dr Jerzy Kolasiński

ARTAS - robot do pobierania przeszczepów włosów

Korekcja nosa – Nos stanowi centralną część twarzy. Jego kształt i wielkość decydują o tym jak jest postrzegana ludzka twarz. Bywa, że kształt i wielkość nosa odzwierciedlają charakter człowieka lub też rzutują na to jak dany człowiek jest odbierany przez otoczenie. Twarz, choć inna u każdego człowieka, jest zbiorem tych samych elementów takich jak włosy, brwi, oczy, usta, policzki, broda i szyja. Wiodącą rolę wśród tych elementów odgrywa nos, którego kształt i wielkość powinna harmonijnie z nimi współgrać. Gdy te proporcje zostają zaburzone z powodu defektów wrodzonych, urazów lub chorób wówczas rodzi się w człowieku dyskomfort psychiczny. Chirurgia plastyczna służy temu by przywrócić oczekiwane proporcje nosa względem twarzy. Tego rodzaju korekcje mają także ogromny wpływ na psychikę operowanych osób.

Korekcja nosa – rhinoplastyka

Korekcja nosa zwana rhinoplastyką jest zabiegiem poprawiającym wygląd i proporcje nosa w harmonii z pozostałymi częściami twarzy. Bywa, że jest on wykonywane w celu przywrócenia prawidłowego przepływu powietrza przez nos i poprawy oddychania.

Co może operacja nosa skorygować?

Operacja nosa może skorygować:

• wielkość nosa i jego relacje w stosunku do pozostałych części twarzy
• szerokość grzbietu nosa
• profil nosa, zarówno jego garb jak i zapadnięcie
• czubek nosa, gdy jest bulwiasty, opadający lub zbyt zadarty
• skrzydełka nosa, gdy są zbyt duże lub szerokie
• asymetrię nosa i jego boczne skrzywienie
• ustawienie przegrody nosa
• defekty wrodzone lub pourazowe

U kogo można wykonać korekcję nosa?

Zabieg chirurgicznej korekcji nosa winien być wykonywany w oparciu o osobiste oczekiwania pacjenta. Decydując się na tego rodzaju korekcję należy wystrzegać się opinii osób trzecich i unikać porównań z wyidealizowanym obrazem w tym zakresie.

Zabieg korekcji nosa można wykonać:

• u osób w wieku 16-18 lat, u których zakończył się całkowicie rozwój twarzy
• u osób z dobrym zdrowiem
• u osób niepalących
• u osób posiadających realne oczekiwania co do efektów leczenia

Czego należy oczekiwać podczas konsultacji poprzedzającej zabieg korekcji nosa?

Konsultacja poprzedzająca zabieg korekcji nosa spełnia ogromną rolę w procesie leczenia. Zgłaszając się do chirurga należy się spodziewać rozmowy dotyczącej m/i takich spraw jak:

• powodów podjęcia decyzji o korekcji nosa, oraz indywidualnych oczekiwań
• ogólnego stanu zdrowia, poprzednich operacji oraz uczuleń na leki i substancje
• stosowania leków, witamin, preparatów ziołowych, alkoholu i palenia tytoniu

Ponadto chirurg w czasie konsultacji:

• ocenia ogólny stan zdrowia pacjenta
• ocenia proporcje twarzy pacjenta
• omawia ryzyko związane z zabiegiem
• omawia rodzaj znieczulenia stosowanego podczas zabiegu

Jak się przygotować do zabiegu korekcji nosa?

Przed zabiegiem korekcji nosa należy:

• wykonać zlecona badania laboratoryjne
• zaprzestać palenia tytoniu na 4 tygodnie przed zabiegiem
• nie zażywać Aspiryny i leków zawierających kwas acetylosalicylowy, oraz innych leków zmniejszających krzepliwość krwi
• zapewnić sobie transport do domu oraz opiekę bliskiej osoby w trakcie pierwszych dni po operacji.

Ryzyko związane z zabiegiem korekcji nosa

Decyzja dotycząca zabiegu korekcji nosa jest bardzo indywidualna i powinna uwzględniać ryzyko z nim związane. Do najczęstszych powikłań zalicza się:

• infekcję
• problemy z gojeniem się ran
• krwawienie i powstanie krwiaka
• asymetria nosa
• zmiany w zakresie czucia skóry nosa
• zaburzenia w oddychaniu przez nos
• długotrwała bolesność nosa
• nieregularna powierzchnia skóry nosa
• przetrwały obrzęk nosa i zaburzenia zabarwienia skóry nosa
• zaburzenia w unerwieniu skóry nosa (zdrętwienie)
• zaburzenia w przepływie powietrza przez nos
• przedłużająca się bolesność nosa
• nieregularne blizny w obrębie nosa

Kolejne etapy operacji korekcji nosa

Pierwszy krok – znieczulenie

Pacjent otrzymuje odpowiednie leki celem zapewnienia maksymalnego komfortu podczas operacji. W zależności od wskazań i uzgodnień z lekarzem leczącym zabieg wykonuje się w tzw. dożylnej sedacji, czyli płytkim uśpieniu połączonym ze znieczuleniem miejscowym, lub też przy użyciu pełnego znieczulenia ogólnego.

Drugi krok – nacięcia

Operacja korekcji nosa jest wykonywana w dwojaki sposób:

• techniką zamkniętą – z zastosowaniem niewielkich nacięć wewnątrz nosa
• techniką otwartą – z zastosowaniem cięć wewnątrz nosa w połączeniu z cięciem poprzecznym w okolicy słupka nosa

Poprzez te cięcia miękkie tkanki nosa są unoszone pozwalając na dostęp do takich struktur nosa jak kości i chrząstki.

Trzeci krok – ukształtowanie struktur nosa

W zależności od wskazań struktury nosa (kości i chrząstki) są redukowane lub też odbudowywane przy zastosowaniu przeszczepów chrząstek pobranych z innych części ciała takich jak fragment przegrody nosa, chrząstki małżowiny usznej lub łuku żebrowego. W przypadku korekcji nosa garbatego wypukły garb jest redukowany, a kości nosa są w tej okolicy łączone.

Czwarty krok – korekcja przegrody nosa

Jeśli przegroda nosa jest skrzywiona wówczas dokonuje się jej wyprostowania, co poprawia oddychanie przez nos.

Piąty krok – zszycie ran

Po uformowaniu struktur nosa, skóra i tkanki miękkie są na nich układane, a nacięcia chirurgiczne są zszywane. W przypadku nadmiernie rozbudowanych skrzydełek nosa są one podcinane, a rany są zszywane szwem kosmetycznym.

Szósty krok – stabilizacja nosa

Nos jest pokrywany opatrunkiem plastrowym. W przypadku korekcji struktur kostnych nos jest unieruchamiany przy pomocy niewielkiej łuski gipsowej lub elastomerowej. Od wewnątrz stosuje się stabilizację struktur nosa i przegrody z użyciem odpowiednich tamponów.

Siódmy krok – powrót do normalności

Po operacji występuje obrzęk nosa i policzków. Często pojawia się zasinienie w okolicy powiek dolnych i policzków. Utrzymuje się ono około 2 tygodnie. Obrzęk nosa i okolicy ustępuje w ciągu kilku tygodni. Często obrzęk jest większy rano. W ciągu kolejnych miesięcy kształt nosa ulega stopniowej normalizacji. Ostateczny efekt operacji uzyskuje się po okresie jednego roku.

Chirurg udzieli Ci pełnych i wyczerpujących informacji dotyczących zaleceń pooperacyjnych i terminów niezbędnych kontroli.

Trwałość efektów korekcji nosa

Najczęściej efekty korekcji nosa są trwałe. Jednak w trakcie kolejnych lat skóra, tkanki miękkie i chrząstki nosa mogą ulegać dalszym przemianom, co w dalszej przyszłości może wymagać kolejnych zabiegów korekcyjnych.

Zabiegi korekcji nosa są wykonywane przez dr Andrzeja Bieleckiego – specjalistę chirurga plastyka w ramach własnego Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej.

Artykuły powiązane:

1. Korekcja uszu
2. Korekcja odstających małżowin usznych
3. Korekcja powiek

Vectra 3D to najnowszy produkt firmy Canfield, służący analizie twarzy i całego ciała w tym także piersi.

Vectra 3D składa się z dwóch zasadniczych elementów: zestawu kamer o doskonałej rozdzielczości i procesora, który te obrazy poddaje szczegółowej obróbce. Efektem tego jest trójwymiarowy obraz ciała, który można nie tylko oglądać z każdej strony ale i poddawać analizie pomiarowej i objętościowej. Ma to szczególne znaczenie w analizie ludzkiej twarzy, a także sylwetki, klatki piersiowej i piersi.

Dzięki rozbudowanej technologii możemy zasymulować zmiany, które powstaną po operacji plastycznej bądź estetycznej.

Na dodatek wszystko, co dzieje się na ekranie komputera ma charakter odwracalny i służy temu by potencjalny pacjent mógł bardzo dokładnie określić na jakich zmianach mu zależy.

Stosując odpowiedni moduł i specjalne okulary pacjent może obejrzeć swoją twarz i całe ciało w sposób trójwymiarowy. Daje mu to niepowtarzalną okazję spojrzeć na siebie oczami innych ludzi, którzy na co dzień widzą Go trójwymiarowo.

Badanie rozpoczyna się od wykonania dokładnego zdjęcia. Dzięki sześciu kamerom o doskonałej rozdzielczości uzyskuje się obraz z różnych projekcji, który jest następnie przetwarzany przez program systemu Vectra.

Następnym krokiem jest wprowadzenie szeregu punktów orientacyjnych, które pozwolą na dokładną analizę wyglądu pacjenta i wyskalowanie obrazu w wymiarach rzeczywistych. Innymi słowy otrzymamy liniową i objętościową analizę twarzy i całego ciała. Te informacje pozwalają na bardzo precyzyjne zaplanowanie operacji korekcyjnych.

Niezmiernie ważnym elementem potrzebnym do zaplanowania operacji jest dokładne poznanie oczekiwań pacjenta. Dotychczasowe metody komunikacji lekarz-pacjent były mało precyzyjne. Vectra 3D pozwala na zobrazowanie wyników planowanej operacji. Tym samym daje unikalną możliwość pacjentowi zweryfikowania własnych oczekiwań z efektami, które przyniesie planowana operacja. Zamiast podejmowania decyzji poniekąd „w ciemno” można w bezpieczny sposób zobaczyć własną twarz lub piersi „po operacji”. W tym jednak przypadku mowa o operacji wirtualnej, całkowicie odwracalnej.

Należy pamietać, że używanie symulacji komputerowej nie jest obietnicą konkretnych zmian i służy jedynie temu by pacjent mógł znacznie lepiej wyobrazić sobie skutki zmian wyglądu jakie niesie ze sobą korekcja chirurgiczna.

Prawdziwa operacja kryje w sobie bowiem szereg niespodzianek, a jej rezultaty mogą nieznacznie odbiegać od przedstawionej symulacji.

Vectra 3D spełnia ogromną rolę w doborze implantów piersiowych. Dzięki dokładnej analizie kształtu i wymiarów klatki piersiowej i piersi można znacznie lepiej zaplanować operację. Zdecydowana większość kobiet ma różnego stopnia asymetrię klatki piersiowej i piersi. Czasami dopiero badanie trójwymiarowe pozwala im uzmysłowić sobie istnienie takich defektów. Wymiarowa i objętościowa analiza tych parametrów znacznie poprawia jakość pracy chirurga, który precyzyjniej może dobrać odpowiednie implanty piersiowe. W bazie danych Vectry 3D znajduje się kilkaset rodzajów implantów okrągłych i anatomicznych czołowych światowych producentów. Program Vectry 3D sugeruje implanty, które są zalecane u konkretnej pacjentki. Na jej oczach można dokonać symulacji spodziewanych efektów w formacie trójwymiarowym.

W Klinice Kolasiński łączymy stosowanie Vectry 3D z programem BioDynamic. Dzięki temu znacznie poprawiamy standardy podejmowania przez pacjentki decyzji odnośnie wyboru implantów piersiowych.

Artykuły powiązane:

1. Kiedy najczęściej wykonuje się operację zmniejszenia piersi? Na czym ona polega?

Triumfem Doktora Jerzego Kolasińskiego zakończyła się XII edycja konkursu: „Sukces Roku 2011 w Ochronie Zdrowia – Liderzy Medycyny” organizowanego przez wydawnictwo Termedia.

Kapituła konkursu złożona z wybitnych osobistości polskiej medycyny przyznała tytuł Menedżera Roku w Ochronie Zdrowia – NZOZ doktorowi Jerzemu Kolasińskiemu w uznaniu jego 27 letniej pracy na polu niepublicznej ochrony zdrowia i stworzenia modelowej firmy medycznej jaką jest Klinika Kolasiński. Uroczystość wręczenia nagród odbyła się w dniu 14 grudnia 2011 w Galerii Porczyńskich Muzeum Kolekcji im.Jana Pawła II w Warszawie. Uświetnili ją swoją obecnością Marszałek Sejmu RP Ewa Kopacz i Minister Zdrowia Bartosz Arłukowicz, który osobiście wręczał nagrody tegorocznym liderom medycyny.


Uroczysta Gala Liderów Ochrony Zdrowia 2011 w Galerii Porczyńskich w Warszawie (pierwszy z lewej dr med. Jerzy Kolasiński, w środku Marszałek Sejmu Ewa Kopacz i Minister Zdrowia Bartosz Arłukowicz)

W uznaniu osiągnięć doktora Jerzego Kolasińskiego i Jego wytrwałej pracy w stworzeniu i kierowaniu własnej kliniki, Wojewoda Wielkopolski Piotr Florek przysłał na ręce Laureata list gratulacyjny.

W dniu 5 stycznia 2012 dr Jerzy Kolasiński wykonał lot po trójkącie długości 1000 km. Startował z lotniska Kripotib w Namibii. To wielkie osiągnięcie szybowcowe honorowane przez Międzynarodową Federację Lotniczą FAI specjalną odznaką.

Relacje z tego i innych lotów można czytać na stronie www.gliding-team.pl

W dniu 7 grudnia doktor Jerzy Kolasiński, startując z lotniska Kiripotib w Namibii pobił rekord Polski na trójkącie 400 km osiągając prędkość 154 km/godz. Szczegółowe relacje na stronie www.gliding-team.pl

Więcej filmów Programu Pro Bono:

Życie z blizną cz.1

Życie z blizną cz.2

Życie z blizną cz.3

Życie z blizną cz.4

Życie bez kompleksów

Życie bez kompleksów cz.2

Włosy OdNowa

Włosy OdNowa cz.2

Włosy OdNowa cz.3

W dnia 14 -15 września 2017 roku odbyła się kolejna edycja szkolenia z trychologii, przeznaczonego dla specjalistów z zakresu kosmetologii. Dwa dni zajęć obejmowały zarówno wykłady teoretyczne jak i część warsztatową. Część praktyczna, prowadzona przez trychologa mgr Katarzynę Wróblewską- Kończalik, dotyczyła przede wszystkim sposobów diagnozowania skóry owłosionej głowy, możliwych zabiegów pielęgnacyjnych, oraz omówienia studiów przypadków. W części wykładowej, oprócz bardzo wysoko ocenianego wykładu naszego endokrynologa dr Modelskiej- Ziólkiewicz i chirurga dr Kolendy, znalazł się także wykład gościnny Pani profesor Magdaleny Ciupińskiej z zakresu podstaw dermatologii.

Klinika Kolasiński od lat wspiera polskie szybownictwo. Założony w 2006 roku przez dr Jerzego Kolasińskiego team szybowcowy skupił się na pomaganiu młodym pilotom osiągnąć mistrzowską klasę w tym sporcie. Dziś wśród ośmiu członków zespołu aż roi się od mistrzów Polski, Europy i świata. Drugim kierunkiem działania jest wsparcie udzielane niepełnosprawnym. Dzięki lataniu odzyskują radość życia, a niektórzy, jak Adam Czeladzki zdobywają najwyższe trofea w świecie.

22 września dr n. med. Jerzy Kolasiński otrzymał od Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, prestiżowy Medal „Labor Omnia Vincit” za krzewienie idei pracy organicznej. Jest to wyróżnienie, przyznawane wszystkim tym, których działalność służy najlepiej pojętemu interesowi państwa i narodu. W ten sposób praca całego zespołu Kliniki Kolasiński została doceniona i uznana jako taka, która w znaczący sposób przyczynią się do poprawy szeroko rozumianej polityki społecznej, edukacji i nauki w naszym kraju.

W Klinice Kolasiński jest dziś nadzwyczajnie cicho, co niezmiernie rzadko się zdarza. Przyczyną są największe na świecie warsztaty z chirurgii odtwórczej włosów współorganizowane przez dr Jerzego Kolasińskiego w ramach 25th World Congress of the International Society of Hair Restoration Surgery. Wydarzenie odbędzie się w Polanicy Zdrój, w hotelu Dr. Irena Eris Hotel SPA, a wezmą w nim udział najlepsi specjaliści z całego świata, w tym współpracujący z Kliniką Kolasiński lekarze chirurdzy oraz cały zespół bloku operacyjnego. Jesteśmy dumni, że możemy współtworzyć wydarzenie o takiej randze!

Klinknij aby przejść do strony wydarzenia.

„2 aule wykładowe, 3 dni nauki, 5 sal pokazów praktycznych” 

…czyli XVII Międzynarodowy Kongres Medycyny Estetycznej i Anti-Aging, który odbył się 6-8 października 2017 w Hilton Warsaw Hotel and Convention Centre. Kongres jak co roku zgromadził lekarzy z całej Polski, którzy dzięki wykładowcom z całego świata mogli poszerzyć swoją wiedzę i umiejętności o najnowsze techniki stosowane w medycynie estetycznej. W sympozjum wzięła udział dr n. med. Paulina Kubasik, dla której niezmiernie interesujący okazał się wykład o zastosowaniu toksyny botulinowej poza zarejestrowanymi wskazaniami, tzw. „off-label”, dzięki czemu może być ona pomocą w takich problemach jak niesymetryczny uśmiech czy uśmiech dziąsłowy.

Fot. Dr Paulina Kubasik z Prezesem Zarządu Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti-Aging dr Andrzejem Ignaciukiem

Zabiegi rekonstrukcji piersi stanowią integralną część leczenia raka piersi. Odwołując się do definicji Światowej Organizacji Zdrowia WHO „Health is a state of complete physical, mental, and social well-being and not merely the absence of disease or infirmity”. Tak więc, również rekonstrukcja piersi, chcąc spełniać to kryterium powinna brać pod uwagę wszystkie aspekty zdrowia człowieka i ograniczać do minimum konieczność kompromisu ze strony pacjentki dotkniętej stygmatem raka piersi.

Według statystyk American Society of Plastic Surgeons, w 2016 roku wykonano Stanach Zjednoczonych 109.256 rekonstrukcji piersi, z tego 88.606 przy użyciu implantów i 20.650 przy pomocy tkanek własnych.

Dotychczas stosowane techniki nie są wolne od wad. Najczęściej wykonywana rekonstrukcja piersi z użyciem implantów piersiowych, pozwala szybko uzyskać objętość i kształt piersi. Jednak, wielokrotnie konsystencja piersi zrekonstruowanej znacznie odbiega od konsystencji piersi zdrowej.

Niezmiernie pomocny w poprawie tego stanu okazał się przeszczep tłuszczu ponad implantem. Poprzez zmianę proporcji pomiędzy implantem, a pokrywającymi go tkankami wpływa on korzystnie na konsystencję piersi, jednocześnie eliminując konieczność stosowania płatów mięśniowych typu płat LD, których preparowanie wiąże się najczęściej z pozostawieniem na ciele pacjentki dodatkowej blizny i zaburzeniem motoryki mięśni klatki piersiowej.

Zauważono także korzystny wpływ tłuszczu na stan blizny po mastektomii. Również w przypadkach rekonstrukcji piersi poprzedzonych radioterapią tej okolicy, opisywany jest korzystny wpływ przeszczepionego tłuszczu na tkanki zmienione na skutek radioterapii. Jednak, pozostawienie implantu w obszarze rekonstruowanej piersi wiąże się zawsze z ryzykiem powikłań, a w szczególności z rozwojem grubej torebki włóknistej dookoła implantu . Odmienna konsystencja piersi rekonstruowanej implantem utrudnia także uzyskanie naturalnego efektu symetryzacji.

Rekonstrukcje piersi z użyciem płatów TRAM czy DIEP mimo ogromnego postępu w tym zakresie nadal pozostają procedurą rozległą, wymagającą odpowiedniego przygotowania i oprzyrządowania z zakresu mikrochirurgii.

Co jednak najważniejsze, są to operacje obarczone ryzykiem, wymagające dłuższej hospitalizacji i pozostawiające na ciele kobiety dodatkowe blizny.

Wyspa skórna o odmiennej barwie w centralnej części rekonstruowanej piersi może również budzić pewne zastrzeżenia natury estetycznej.

Mimo tych zastrzeżeń, w wielu przypadkach techniki z zastosowaniem płatów typu LD, TRAM lub DIEP stanowią metodę z wyboru w rekonstrukcji piersi.

W ostatnich latach dużą popularność zyskała technika rekonstrukcji piersi z użyciem autogennego przeszczepu tkanki tłuszczowej. Zapoczątkowana w latach 70-tych i 80-tych, nabrała na znaczeniu w ostatnich latach poprzez włączenie do procesu leczniczego zewnętrznej ekspansji z użyciem systemu BRAVA.

Sam pomysł rozprężania piersi nie jest co prawda nowy i sięga XIX wieku, lecz jego połączenie z przeszczepem tłuszczu stwarza zupełnie nową jakość, zarówno w zakresie rozprężania jak i przeszczepu tłuszczu.

Niezmiernie uciążliwym elementem stosowania ekspansji zewnętrznej przy użyciu systemu BRAVA jest konieczność jego aplikowania przez okres 1-2 miesięcy przed zabiegiem. Wpływa to niekorzystnie na normalne funkcjonowanie kobiety. Ponadto, silikonowe uszczelnienia powodują często wystąpienie uczuleń na skórze klatki piersiowej. Pewną ujemną stroną systemu BRAVA jest także jego wysoka cena i nieduży wybór kopuł (miseczek).

Wielokrotnie powtarzaną tezą, odnoszącą się do lepszego wgajania przeszczepionego tłuszczu, jest dobre ukrwienie okolicy biorczej. W pewnej sprzeczności z tą zasadą stoją nieliczne doniesienia mówiące o lepszej przeżywalności przeszczepionego tłuszczu w obszary o upośledzonym ukrwieniu. Pokrywają się z tym nasze spostrzeżenia kliniczne, wykazujące lepszą przyswajalność przeszczepionego tłuszczu w tkankach o bardziej ubogim ukrwieniu takich jak łydki, niż w tkankach o lepszym ukrwieniu jak twarz. Szczególnie spektakularne jest dobre wgajanie się przeszczepionej tkanki tłuszczowej podanej bezpośrednio pod naskórek pokrywający okostną po wykonanym wcześniej cienkim przeszczepie skóry pośredniej grubości na rozległe okolice czaszki

Tego typu doświadczenia kliniczne i pojedyncze doniesienia sugerujące lepszą przyswajalność tłuszczu w okolicach o ubogim ukrwieniu, stały się inspiracją do zastosowania przeszczepu tłuszczu wspomaganego ekspansją wewnętrzną w rekonstrukcji piersi. Podanie tłuszczu bezpośrednio po zmniejszeniu ucisku ekspandera na okolicę biorczą sprzyja jego wgajaniu, podobnie jak to miało miejsce w badaniach doświadczalnych. Jest przy tym mało uciążliwe dla pacjentki i nie wpływa niekorzystnie na jej codzienne funkcjonowanie.

Idealnym kandydatem do tego typu leczenia jest pacjentka po amputacji piersi bez następowej radioterapii, z umiarkowaną objętością piersi przeciwnej ułatwiającą wykonanie symetryzacji, z dobrym rozwojem tkanki tłuszczowej i innych okolicach ciała (brzucha, biodra, uda, kolana), stabilna emocjonalnie i dobrze umotywowana.

Plan tego typu rekonstrukcji zakłada wstępny przeszczep tłuszczu w okolicę planowanej rekonstrukcji. Tego typu zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i nie zajmuje zbyt wiele czasu. W jego konsekwencji uzyskujemy przyrost grubości tkanki tłuszczowej nawet do 1 cm. Ponadto, zauważalny jest korzystny wpływ przeszczepionego tłuszczu na stan blizny po mastektomii. Po okresie jednego miesiąca można dokonać wszczepienia ekspandera o odpowiednio dobranych parametrach.

Ten zabieg wymaga najczęściej stosowania znieczulenia ogólnego i jednodobowej hospitalizacji. Umieszczenie ekspandera pod mięśniem piersiowym stwarza lepsze warunki do kolejnych zabiegów przeszczepu tłuszczu. Ponadto, w przypadku odstąpienia o realizowania rekonstrukcji piersi przeszczepem tłuszczu na którymkolwiek z etapów leczenia, wytwarza on gotową przestrzeń do umieszczenia implantu piersiowego. Może się tak bowiem zdarzyć, że pacjentka zrezygnuje z kolejnych zabiegów przeszczepu tłuszczu i zdecyduje o zmianie planu rekonstrukcji. Wszczepienie ekspandera pod wcześniej przygotowane tkanki czyni je bardziej podatnymi na rozprężanie. Tym samym, już podczas pierwszego dopełniania śródoperacyjnego, udaje się osiągnąć znaczące rozmiary ekspandera, co dodatkowo buduje pozytywną motywację pacjentki do tego typu leczenia i skraca czas jego realizacji.

Osiągnięcie docelowej objętości ekspandera wymaga niedługiego czasu – średnio miesiąc do dwóch. W tym czasie pacjentka jest w pełni aktywna zawodowo i prywatnie.

Kolejne etapy terapii polegające na stopniowym opróżnianiu ekspandera i jednoczesnym przeszczepie tłuszczu w przestrzeń ponad nim, są działaniem nieskomplikowanym i pozbawionym ryzyka. Co ważne, są bardzo mało obciążające dla pacjentki. Nie przerywa ona swojej aktywności zawodowej, może czynnie uprawiać sport w tym także pływać w normalnym kostiumie kąpielowym. Również jej życie intymne nie ulega zakłóceniu w przeciwieństwie do problemów tej natury, związanych ze stosowaniem systemu BRAVA. Niezmiernie pozytywnie odbierana jest stopniowa zmiana konsystencji piersi. Staje się ona coraz bardziej zbliżona do naturalnej.

Wykonywanie liposukcji w różnych obszarach ciała kobiety powoduje poprawę jej sylwetki, a tym samym także wzmacnia pozytywna motywację do kontynuowania leczenia.
Zabieg symetryzacji i rekonstrukcji kompleksu brodawka-otoczka sutkowa jest wykonywany na końcu, by uzyskać najbardziej zbliżony efekt wielkości i kształtu obu piersi.

W oparciu o przedstawiony przypadek, oraz spostrzeżenia aktualnie leczonych tym sposobem pacjentek możemy zdefiniować zalety rekonstrukcji piersi połączonej z ekspansją wewnętrzną tkanek w sposób następujący:

• duże bezpieczeństwo metody
• leczenie wymaga stosowania krótkich procedur w większości wykonywanych w znieczuleniu miejscowym i trybie ambulatoryjnym
• metoda nie wymaga skomplikowanego sprzętu i ponadstandardowego wyposażenia sali operacyjnej
• możliwość konwersji do rekonstrukcji z użyciem implantu na każdym etapie leczenia
• szybkie osiągnięcie efektu umożliwiające normalne funkcjonowanie pacjentki
• bardzo dobry efekt psychiczny budujący pozytywną motywację u pacjentki
• małe zakłócenie normalnego trybu życia pacjentki: zawodowego i osobistego
• całkowicie naturalna konsystencja zrekonstruowanej piersi
• brak dodatkowych blizn
• pozytywny wpływ przeszczepu tłuszczu na stan blizny po mastektomii
• łatwiejszy proces symetryzacji
• niższy koszt leczenia

Metoda obarczona jest także wadami, takimi jak:

• możliwość zastosowania leczenia u pacjentek o odpowiedniej budowie ciała zapewniającej wystarczają objętość okolicy dawczej do przeszczepu tłuszczu
• długi czas trwania leczenia
• konieczność wykonania wielu procedur
• wymagana silna motywacja pacjentki
• wymagana duża cierpliwość lekarza

Mimo tych zastrzeżeń, przedstawiona metoda rekonstrukcji piersi może być ciekawą alternatywą dla wielu pacjentek chcących uniknąć rozległych operacji obarczonych ryzykiem i pozostawiających na ciele dodatkowe, szpecące blizny. Po odpowiednim przygotowaniu, może być stosowana przez chirurgów posiadających doświadczenie w zakresie przeszczepu tłuszczu w warunkach nie odbiegających od standardowych. W połączeniu z dalszymi badaniami dotyczącymi fizjologii tkanki tłuszczowej może stanowić obiecujący kierunek w rekonstrukcji piersi.

Dr n.med. Jerzy Kolasiński
Specjalista chirurgii plastycznej

W dniach 6-7 października odbyło się w Warszawie w Hotelu Marriot międzynarodowe sympozjum poświęcone zdrowiu mężczyzny – Global Symposium on Men’s Health. Zorganizowane ono było przez międzynarodową grupę specjalistów – Postgraduate International School of Men’s Health (PRISM), skoncentrowanych na rozpowszechnianiu nowoczesnych metod medycznych w diagnostyce i leczeniu mężczyzn. W sympozjum uczestniczyła dr Anna Modelska-Ziółkiewicz, która od wielu lat rozszerza swoją wiedzę w zakresie medycyny przeciwstarzeniowej i gospodarki hormonalnej. Idea spotkania była nowelistyczna, ponieważ zgromadziła na wspólnych sesjach specjalistów z wielu dziedzin – urologów, endokrynologów, internistów, andrologów, ginekologów z całej Europy. Sesje były poświęcone przedstawieniu głównej koncepcji PRISM, czyli holistycznego podejścia do zdrowia mężczyzny poprzez dzielenie się wiedzą przez różnych specjalistów. Przedstawiono także schematy organizacji optymalnej opieki lekarskiej u mężczyzn. Głównym bohaterem prezentacji i dyskusji był testosteron, najważniejszy hormon u mężczyzn. Niezwykle ciekawe były wykłady poświęcone roli testosteronu, jego zmianach w cukrzycy, dysfunkcji układu moczowego, chorobach prostaty, ryzyku raka prostaty, otyłości, chorobach układu sercowo-naczyniowego. Bardzo dużo prezentacji poświęconych było procesowi starzenia się u mężczyzn. Jest to główny cel działań specjalistów, aby poprawić witalność, aktywność seksualną, komfort psychiczny w populacji mężczyzn z niedoborami testosteronu w organizmie. Omówiono hormonalną terapię zastępczą z użyciem testosteronu. Wartościowe były informacje dotyczące metodologii oznaczania testosteronu, wskazań do zastosowania terapii testosteronem i korzyści z tej terapii. Temat hormonalnej terapii zastępczej u mężczyzn staje się coraz bardziej popularny i zyskuje coraz więcej zwolenników u lekarzy i pacjentów.
 

W dniach 1 i 2 października 2017 odbyły się w Polanicy Zdrój warsztaty chirurgii włosów FUE IMMERSION. Organizowane przez International Society of Hair Restoration Surgery – największe na świecie towarzystwo chirurgii odtwórczej włosów. Za program naukowy oraz całą organizację odpowiadali dr Arthur Tykocinski z Brazylii i dr Jerzy Kolasiński. To, co charakteryzowało tegoroczne warsztaty, to udział specjalistów z całego świata i możliwość obserwowania ich indywidualnego podejścia do techniki FUE. Przygotowania do warsztatów trwały półtora roku, tym bardziej zapraszamy do zapoznania się z bogatą relacją z tego wydarzenia na naszej stronie internetowej.

Kliknij poniższy banner aby zapoznać się z relacją:

Kształt i wielkość pośladków zależy od budowy kości miednicy, przyczepiających się do nich mięśni pośladkowych, pokrywającej je tkanki tłuszczowej oraz skóry stanowiącej zewnętrzną powłokę tej okolicy ciała. Budowa kośćca miednicy jest odmienna u kobiet i u mężczyzn. Również w obrębie jednej płci zauważa się różnice osobnicze. Podstawowym elementem stanowiącym o kształcie pośladków jest mięsień pośladkowy wielki (musculus gluteus maximus).

Jest on zbudowany z silnych pasm mięśniowych rozpoczynających się od powięzi piersiowo-lędźwiowej, powierzchni przyśrodkowej talerza kości biodrowej, bocznego brzegu kości krzyżowej i guzicznej oraz więzadła krzyżowo-guzowego. Mięsień przebiega skośnie ku dołowi i bocznie kończy się w głębokiej warstwie pasma biodrowo-piszczelowego powięzi szerokiej uda oraz przyczepia się do guzowatości pośladkowej kości udowej. Funkcja mięśnia pośladkowego wielkiego są wielorakie, jest on najsilniejszym prostownikiem stawu biodrowego, a poza tym uczestniczy w rotacji zewnętrznej uda, jego przywodzeniu i odwodzeniu. Jego podstawowym zadaniem jest utrzymanie pionowej postawy ciała. Jego grubość i napięcie w sposób zasadniczy wpływają na tzw. jędrność pośladków. W mniejszym stopniu wspomagają jego funkcję estetyczną mięśnie: pośladkowy średni (musculus gluteus medius) i mały (musculus gluteus minimus).

Tkanka tłuszczowa pokrywająca pośladki może przybierać różne rozmiary. Jej dystrybucja zależy od względów etnicznych, predyspozycji genetycznych, płci, nawyków żywieniowych i ruchowych. W krajach afrykańskich, szczególnie w RPA, można bardzo często spotkać kobiety o bardzo obfitych pośladkach. Również osoby o znacznej otyłości charakteryzują się znacznie rozbudowaną tą okolicą ciała. W obu przypadkach jest to najczęściej spowodowane nadmierną ilością tkanki tłuszczowej.

Budowa skóry odgrywa także istotne znaczenie w postrzeganiu pośladków. Jej wiotkość, rozstępy powodują znaczne obniżenie ich atrakcyjności.

Rola pośladków w życiu kobiet i mężczyzn jest nie do przecenienia. Spotyka się opinie, że atrakcyjny biust stanowi „magnes” który zwraca uwagę mężczyzn na kobiety, natomiast to, co czyni związek trwałym to właśnie atrakcyjność kobiecych pośladków. Co ciekawe również kobiety przywiązują znaczną uwagę do wyglądu męskich pośladków na równi z kształtnym torsem, sprężystą sylwetką i szarmanckim zachowaniem.

Niedorozwój mięśni pośladkowych powoduje że pośladki stają się płaskie i rozluźnione.

Natomiast utrata masy ciała powoduje nie tylko spadek objętości pośladków, ale także ich opadanie i deformację.

Przystępując do korekcji pośladków, musimy dążyć do przywrócenia im właściwych proporcji. Zasadniczo, pośladki powinny być nieco węższe w górnej części i poszerzać się ku dołowi. Ważne jest, by ich kontur zewnętrzny przebiegał łagodnym łukiem z delikatnie zaznaczonymi biodrami. Można przyjąć, że obrys pośladków powinien przypominać kształtem odwrócone serce. Zbytnie poszerzenie konturu na górze, lub na dole, kwadratowy obrys pośladków, słabo zaznaczona talia są wskazaniem do korekcji.

Równie istotny jest profil pośladków. Powinien mieć on równomiernie zaokrąglony kształt z punktem największej projekcji w połowie jego wysokości. Połączenie pośladków z tylną powierzchnią ud zwane fałdem podpośladkowym powinno mieć charakter kąta rozwartego o gładkim obrysie. Wszelkie uwypuklenia w tej okolicy zaburzają urodę pośladków. Szczególnie dotkliwy jest brak projekcji pośladków. Płaskie, obwisłe i wiotkie pośladki są najczęstszym wskazaniem do podjęcia działań by przywrócić im atrakcyjny kształt.

Najlepszym sposobem uzyskania atrakcyjnego kształtu pośladków jest prowadzenie zdrowego trybu życia opartego na rozsądnej diecie, popartej właściwą aktywnością fizyczną.

Powszechnie dostępne są informacje na temat racjonalnej diety i ćwiczeń wzmacniających mięśnie pośladkowe.

Jednak gdy te metody zawiodą, lub nastąpiło już trwałe zdeformowanie tej okolicy ciała, wówczas trzeba szukać pomocy w zabiegach chirurgicznych.

Do najczęstszych metod stosowanych w korekcjach talii, bioder i pośladków należą zabiegi lipoplastyczne (liposukcja i przeszczep tkanki tłuszczowej) lub korekcje z użyciem implantów pośladkowych. Odrębnym zagadnieniem jest tzw. lift pośladków.

Liposukcja polega na „rzeźbieniu” ludzkiego ciała poprzez usuwanie nadmiaru tkanki tłuszczowej w sposób rozsądny i bezpieczny. Służą do tego celu odpowiednio skonstruowane kaniule połączone z aparatem ssącym. Aktualnie stosowane są różnego rodzaju urządzenia, których zalety często są wyolbrzymiane. Najważniejsze bowiem we właściwym przeprowadzeniu zabiegu liposukcji jest doświadczenie i zmysł plastyczny chirurga. W zależności od rozmiaru korekcji, zabieg liposukcji jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Okres rekonwalescencji jest najczęściej krótki, a ostateczne efekty można oceniać po upływie trzech miesięcy.

Korygując pośladki korzysta się także z przeszczepu własnej tkanki tłuszczowej. Zabieg polega na pobraniu tłuszczu z innych okolic ciała, odpowiednim przygotowaniu tkanki mającym na celu jej oddzielenie od elementów niepożądanych, takich jak olej oraz składniki krwi, a następnie wszczepieniu w okolice korygowane. W przypadku pośladków, tkankę tłuszczową podaje się w większej ilości w różne warstwy tej okolicy. Wszczepianie jej w tkankę podskórną ma ograniczoną skuteczność, natomiast podawanie w mięśnie pośladkowe przynosi lepszy efekt. Należy jednak zachować tutaj szczególną ostrożność ze względu na ryzyko wystąpienia zatorów tłuszczowych (łac. embolia adiposa).

Skuteczną metodą poprawy konturu pośladków jest zabieg wszczepienia implantów pośladkowych. Popularność tego typu zabiegów w świecie stale wzrasta. Według statystyk American Society of Plastic Surgeons w Stanach Zjednoczonych wykonano w roku 2016 blisko 3000 zabiegów powiększenia pośladków z użyciem implantów. Te same statystyki informują, że w 2016 roku wykonano w USA 4251 operacji liftu pośladków i aż 18 489 przeszczepów tkanki tłuszczowej. Łączna liczba 25 739 operacji korekcji pośladków świadczy o ogromnym zainteresowaniu pacjentów poprawą wyglądu tej okolicy.

Korekcja pośladków przy użyciu implantów

Wskazania

Zabieg korekcji pośladków przy użyciu implantów jest wykonywany częściej u kobiet. Dominującą przyczyną jest niedorozwój pośladków, lub ich płaski kształt. Wielokrotnie, po utracie masy ciała lub na skutek procesów starzenia, dochodzi do spłaszczenia i opadania pośladków.

Kwalifikacja do zabiegu

Zabieg jest poprzedzony konsultacją lekarską. Oceniany jest zakres deformacji oraz ogólny stan zdrowia pacjenta. Chirurg określa jaki implant należy zastosować i czy procedura wymaga uzupełnienia innymi zabiegami, takimi jak: liposukcja, przeszczep tkanki tłuszczowej, czy lift pośladków. Pacjent otrzymuje szczegółowe zalecenia dotyczące przygotowania do operacji.

Implanty pośladków

Implanty pośladków posiadają bardzo trwałą powłokę odporną na urazy. Jest ona nieco grubsza niż w implantach piersiowych i posiada gładką powierzchnię. Implanty są wypełnione wysoce usieciowanym żelem silikonowym, co sprawia, że nawet w przypadku rozerwania powłoki żel nie wydostaje się na zewnątrz. W Klinice Kolasiński stosowane są implanty niemieckiej firmy Polytech.

Przebieg operacji

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Dwa krótkie cięcia skórne są zlokalizowane po dwóch stronach górnej części szpary międzypośladkowej. Chirurg wytwarza przestrzeń pod mięśniem pośladkowym wielkim, a następnie wprowadza w nią implanty pośladkowe. Zastosowanie tunelu Kellera ułatwia ten manewr i zmniejsza ryzyko infekcji. Rany zszywane są szwem śródskórnym, rozpuszczalnym, a następnie pokrywane odpowiednim opatrunkiem. Pacjent pozostaje w klinice jedną dobę.

Powrót do sprawności

W ciągu pierwszych dni po operacji pacjent może spać na wznak i na boku. Wskazane jest umiarkowane ograniczenie aktywności ruchowej w zakresie biegania i ćwiczeń, natomiast pacjent może zarówno chodzić, jak i siedzieć. Powrót do ćwiczeń może nastąpić po miesiącu,

Powikłania

Każda operacja wiąże się z ryzykiem powikłań. Po korekcji pośladków z użyciem implantów może wystąpić późne krwawienie, stan zapalny okolicy operowanej, zaburzenia czucia lub przemieszczenie implantu, oraz uszkodzenie nerwu kulszowego. Powikłania te występują niezmiernie rzadko. Właściwe przygotowanie pacjenta, odpowiednia profilaktyka antybiotykowa i jałowe przeprowadzenie zabiegu zmniejszają ryzyko infekcji. Delikatna technika operacyjna zapobiega przemieszczeniu implantu i uszkodzeniu nerwu kulszowego.

Efekt końcowy

Ostatecznego efektu korekcji pośladków można spodziewać się po trzech miesiącach. Blizny pooperacyjne bledną w ciągu 10-12 miesięcy. Ostateczny efekt operacji w dużym stopniu zależy od stanu wyjściowego tej okolicy i może odbiegać od oczekiwań pacjenta. Miarą sukcesu tej operacji jest uzyskanie poprawy w stosunku do stanu wyjściowego, a nie uzyskanie stanu idealnego.

W dniach 22-24 listopada 2017 r. w Klinice Kolasiński, odbył się kolejny kurs trychologiczny. Tym razem gościliśmy w Klinice specjalistów z dziedziny kosmetologii oraz lekarzy różnych specjalności, którzy pragnęli poszerzać swą wiedzę z zakresu zarówno trychologii, jak i innych obszarów wiedzy medycznej powiązanej z kondycją włosów. W sumie w kursie wzięło udział dziesięciu uczestników.